«قیصر!کجایی که داشتو کشتن!» این دیالوگ فیلم قیصر را همه اهالی محله امامزاده یحیی حفظ هستند. به خصوص که لوکیشن‌های زیادی از این فیلم در کوچه پس کوچه‌های همین محله بوده است و خیلی از اهالی قدیمی محله، سر فیلمبرداری آن حاضر بوده‌اند. «حمام تاریخی نواب» یکی از این لوکیشن‌ها است که بعد از مرمت، امکان بازدید از آن فراهم شده. تماشای این حمام قدیمی در دل محله امامزاده یحیی(ع) هم فال است و هم تماشا.

از پله‌های بازسازی شده حمام نواب بالا رفته و نرفته، نمایی کلی از خزینه‌ها و ساختمان حمام سابق پیش چشم نمایان می‌شود. طاقچه‌های کوچکی که روز و روزگاری محلی برای قرار دادن وسایل مراجعان بوده را با سکوها و فضای احتمالی حوضچه‌ها می‌توان به راحتی تشخیص داد.

دیوارها و فضای داخلی موزه حمام نواب هنوز هم بوی سفیداب می‌دهد و هوا کمی دم دارد؛ این ویژگی معماری حمام نواب است که هوای آن کمی گرم‌تر از هوای محیط بیرون باشد. حالا دیگر کسی در این فضا داد نمیزند: «خشک!»
کسی برای عزت گذاشتن به دوستی که در حوضچه حمام دیده او را به صرف یک نوشابه تگری دعوت نمی‌کند و هیچ لُنگی زیر پای کسی پهن نمی‌شود. حمام و گذر نواب، در دهه سی و سال‌های بعد از آن محلی برای فیلمبرداری‌های فیلم‌های فارسی بوده.

یکی از معروف‌ترین فیلم‌هایی که در این محله فیلمبرداری شده، فیلم قیصر است و قدیمی‌های عشق فیلم این محله، روزهای تصویربرداری آن را به خاطر دارند. حمام نواب هم لوکیشن یکی از معروف‌ترین سکانس‌های این فیلم است.
نخستین چیزی که با وارد شدن به موزه حمام نواب جلب توجه می‌کند، شنیدن صداهایی است که طنین آن بارها بــه در و دیوار می‌خورد و در گوش می‌پیچد. صداهایی که انگار سال‌هاست در دل این دیوارها حبس شده و حالا به گوش می‌رسد. هرکسی پا به این موزه «آگوستیک» می‌گذارد هوای آواز خواندن به سرش میزند.

این حمام علاوه بر آجرکاری و کاشیکاری، جذابیت‌های معماری دیگری از جمله مقرنس‌کاری هم داشته که به مرور زمان و بر اثر مرمت‌های غیراصولی از بین رفته است. با این حال حمام تاریخی نواب در محله امامزاده یحیی(ع) همچنان یک بنای تاریخی دیدنی است. در این حمام می‌توانید تمام اجزای معماری یک حمام سنتی ایرانی و کارکرد آن را به خوبی ببینید.