نوروز یک حقیقت بزرگ را برای ما افشا و تاکید می‌کند. نوروز به یادمان می‌آوردکه ما ایرانی‌ها مردمی سازگار، خوش‌خلق، نرم‌خو و مردم‌دوست هستیم. نوروز به ما گوشزد می‌کند که ما ایرانی‌ها، همیشه تاریخ، انسان‌هایی متمدن و اهل مدارا بوده‌ایم و رسوبات همین مدنیت و مدارا هنوز هم در رفتارهای نوروزی ما جاری است. نوروز، با تاکید فراوان، به ما می‌گوید ما ایرانی‌ها مترصد فرصت هستیم تا بهترین ملت و مردم جهان باشیم چون در ریشه و سرشت ما نیکی و زیبایی نهفته است. از هزاران سال پیش، ما نیکی در پندار و رفتار و گفتار را فریاد زده‌ایم و امروز به بهانه نوروز و با بستر تاریخی این عید شریف، به ذات خود برمی‌گردیم و انسان‌هایی براه، نیکو و خوش‌مرام می‌شویم. پس ما می‌توانیم خوش خلق و مداراجو باشیم. اگر در روزهای عید چنین هستیم، حتما در دیگر روزها و ماه‌های سال هم می‌توانیم چنین باشیم. ولی هستیم آیا؟ انشاالله که هستیم. اما، اگر واقع‌بین باشیم، باید بپذیریم زمختی روزگار امان از ما می‌برد و ما نیکی‌های رفتاری روزهای نوروز را فراموش می‌کنیم و از ذات زیبای خود غفلت می‌کنیم. با این‌حال، اگر به این حقیقت واقف باشیم که ما می‌توانیم اهل مدارا و احترام به دیگران باشیم، همان‌گونه که در نوروز هستیم، نخستین گام را برای مقابله با آثار رفتاری زمختی روزگار برداشته‌ایم. باید بپذیریم، همیشه تاریخ، سختی و مرارت هم‌زاد زندگی انسان ایرانی بوده و شاید بازهم خواهدبود. ولی باید راهی برای بروز مدنیت تاریخی خود بیابیم.

نوشته‌ی بهروز مرباغی
سرمقاله نشریه اردیبهشت اودلاجان شماره ۶۲