مهرنوش جلیل
- متولد ۲۵ اردیبهشت ۱۳۶۵
- فارغ التخصیل رشته شیمی تجزیه از دانشگاه صنعتی اصفهان سال ۱۳۹۱
- شروع فعالیت هنری از سال ۱۳۸۶
- عضو کانون عکاسان اصفهان از سال ۱۳۸۷
- مسئول کارگروه جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های کانون عکس اصفهان ۱۳۹۲-۱۳۹۳
- شروع فعالیت پرفورمنس و فیلمسازی از سال ۱۳۹۴
- چهار پرفورمنس گروهی و یک پرفورمنس انفرادی ۱۳۹۵
- بورس هنری یک ماهه آیسک برای عکاسی از فرهنگ و زندگی مردم هندوستان ۱۳۹۶
- چندین نمایشگاه عکس گروهی داخلی ۱۳۸۸-۱۳۹۳
- شرکت در جشنواره‌های داخلی و خارجی ۱۳۸۸-۱۳۹۳
- برگزاری نمایشگاه عکس و ویدیو آرت (فصل سکوت) در موسسه فرهنگی هنری اردیبهشت عودلاجان آذر ۱۴۰۰
نمایشگاه فصل سکوت
با پاره شدنِ رگ کوچکی در مغزم،در ساعت ۷ عصر روز یازدهم آبانِ سال ۱۳۹۷،فصل دیگری در زندگی من آغاز شد،که هنوز ادامه دارد…
این علاقه وافر به دیده و ثبت شدن همیشگی بوده است.اما این روزها به واسطه تکنولوژی خودش را به خوبی بروز می‌دهد.یادم می‌آید وقتی بچه بودیم پدرم به هزار ضرب و زور دوربین فیلمبرداری ارزانی خرید.
اوایل از هرجایی که می‌رفتیم و هر کاری که می‌کردیم فیلم و عکس می‌گرفتیم.اما کم کم متوجه این امر شدم که هرگز به این فیلم‌ها بر نمی‌گردیم تا نگاهشان کنیم شاید به خاطر اینکه همه از اتفاقات هرزی بود که در حاشیه رخ میداد.
ما فقط جاهایی از فیلم‌ها را نگاه می‌کردیم که مثلا مامان لبخندی زده بود و یا من و برادرم شیطنت کرده بودیم.عکسهایی را توی آلبوم میگذاشتیم که خودمان نقش پررنگی در آن داشتیم.عکسهایی که بابا از سازه‌های آهنی سر کارش گرفته بود یا مناظر بی‌رمق جاده‌ها یک راست می‌رفت ته کهنه‌ترین آلبومی که هیچ کسی ورقش نمی‌زد.
شاید این تمایل به سلفی گرفتن و تاکید بر حضور، دلیلش انتقام گرفتن از تمام نبودن‌هاست.در لحظه‌هایی که حالا حسرت داشتن یک تک عکس ساده را ازشان داریم.آن وقت که دوربین‌ها گران بود و جیب‌ها خالی،من معنی نداشت و همه هویت‌ها در ما جان می‌گرفت.
[…] مهرنوش جلیل […]