سلام
باید بپذیریم دنیا دگرگون شده. این دگرگونی، هرروز، شتاب بیشتر و چهرههای متفاوتی پیدا میکند. نمیشود مثل قدیم زندگی کرد. وقتی میشود با گوشی تلفن ساده با آنور دنیا صحبت کرد و تصویر دید، دیگر نمیشود مثل قدیم زندگی کرد. شتاب تغییر چنان زیاد است که نمیشود مسیر و روند تغییررا تقویم کرد. امروز با یک برنامه ساده کامپیوتری، چند ده نفر از نقاط مختلف دنیا باهم جلسه تصویری تشکیل میدهند و مسائل عالم را به بحث و شور میگذارند. امروز دیگر نمیتوان مثل قدیم زندگی کرد. جوان امروز اودلاجان، همان مدل لباسی را میپوشد که جوان محلهای در کانادا.
میپذیریم که دنیا عوض شده. و چنان بهسرعت عوض شده که گویی از اول چنین بوده. یادمان رفته دوسه دهه پیش حتی دستگاه فاکس هم وسیلهای عجیب و تازه بود. امروز فاکس از دور خارج شده و وسایلی جایش را گرفته که روزگاری بالاتر از رویا بود.
میپذیریم همه این اتفاقات را. اما، هنوز که هنوز است، بسیاری از امور مانند گذشته است. هرگز از بین نمیرود. امروز نیز مثل ده سال پیش، مثل صدسال و هزار سال پیش، آدمها به هم نیاز دارند. آدمی، هرگز بدون دیگری، امکان حیات ندارد. هر قدمو هر نفس هر انسانی با انسان و انسانهایی دیگر مربوط است. ما در بسیاری از موارد این ارتباط را نمیبینیم ولی وجود دارند. ما هرگز آن کسی را که پشت خط تولید بیسکویت یا نوشابه ایستاده نمیبینیم و نمیشناسیم، ولی همو با ما در ارتباط است. او نیز ما را نمیبیند و نمیشناسد ولی اگر ما نباشیم او نیز بیکار است. او نیز به ما نیاز دارد. همه آدمها به هم نیاز دارند و با هم در ارتباط هستند، فقط شکل ارتباط عوض شده.
در محله، در زمان قدیم، مردم در حسینیه یا در میدانگاه باهم جمع میشدند و از خبرهای شهری و کشوری باخبر میشدند. برای اخبار خانوادگی و خصوصی هم حمامها و سرِ چشمهها فضای مناسبی بود تا مردم ارتباطهایشان را تنظیم کنند. امروز موضوع خیلی ساده شده. با گروههایی در فضای مجازی رابطهها برقرار میشود و تصمیم ها گرفته میشود، هرچند دیدار حضوری و چهرهبهچهره مزیت خاص خود را دارد. صحبت سرِ روش ارتباط نیست، صحبت سر اصل ارتباط است. بیایید باهم در گپ و گفت باشیم. بیایید همدیگر را قبول کنیم. لازم نیست تمام وجوه شخصیتی همدیگر را بپذیریم. وجوه مثبت از نظر خودمان را برجسته کنیم و با آن وجوه ارتباطمان را شکل دهیم. در روزگار وانفسای امروز، رابطه انسانی با همسایه و هممحل بسیار مهم و راهگشا است. در جهانی که هر روز مساله و مشکل تازهای رخ میدهد، سخنگفتن همسایهها باهم، هممحلها باهم، خیلی میتواند آرامشبخش باشد و استرس و ناهنجاریها را کاهش دهد. بیایید به سنت باستانی و تاریخی خود، وقتی به هم میرسیم، سلام کنیم. حال همدیگر را بپرسیم. عمر میگذرد؛ گو که خوش گذرد!