تجربه خانه اردیبهشت اودلاجان نشان داد با همین گا‌م‌های کوچک هم می‌توان کارهای موثر و مفیدی برای محله انجام داد. هنوز مرمت و احیای خانه به اتمام نرسیده‌بود که خانه همسایه تشویق شد آن خرابه متعفن را به‌جای آن‌که تخریب‌و تبدیل به سوله و انبار کند، به روش خانه اردیبهشت اودلاجان باززنده‌سازی کند. نتیجه بسیار شایان توجه بود. بلافاصله همسایه دیگری به صرافت افتاد بدنه و ورودی ساختمانش را پیرایش و زیباسازی کند. بدین ترتیب شمار خانه‌هایی‌که تمیزو پیراسته شدند، به سه رسید. دریک نقطه مشخص از محله، سه تا خانه شکل و شمایل آبرومندی پیدا کردند. شهرداری منطقه تشویق شد بودجه‌ای برای کفسازی محله تامین کند و با این کار نصف معابر اطراف این سه خانه با آجرهای بتونی سنگفرش شد و به تمیزی و راحتی محله افزود. همه این‌ها به‌صورت عادی ولی مستمر اتفاق افتاد و از همه مهم‌تر، دو مغازه کوچک متروک و تعطیل محله، درهاشان را بازکردند و ویترین و قفسه‌ای و چراغ‌هایی روشن برای محله شدند. طبیعی است همین روشن‌شدن چراغ این دو دکان متروک درصد زیادی به امنیت محله کمک کرد. سلمانی محل به وجد آمد و دکانش را تعمیر و رنگ کرد. بقال محله کرکره داغون مغازه را تعمیر کردو نمای بسته مغازه‌را زیبا کرد. از همه مهم‌تر بخش بزرگی از کدورت‌های محلی بین اهالی از میان رفت. رفت‌وآمد افراد موجه به محله زیاد شد و امید به آینده در آن شعله کشید. . . .

بهروز مرباغی
سرمقاله نشریه اردیبهشت اودلاجان شماره ۱۷۲