باز هم بهار به «خانه اردیبهشت اودلاجان» آمد، با جشن نوروز.
به رسم سالیان، وقتی نوروز میآید، فرصتی دست میدهد روزها و هفتههای یک سال گذشته را مرور کنیم و احیانا درسی برای سالِ پیشِ رو بگیریم. نوروز ۱۴۰۱ سومین نوروز «خانه اردیبهشت اودلاجان» است.
نوروز را بهانه میکنیم برای مهر و شادی، برای شادمانی مستانه تا غم روزگار از تن زدودهشود. در نوروز، دلیلِ زیادی برای مستی عشق لازم نیست. زندهیاد سیمین بهبهانی میگوید «باز بهار آمد، شیفتهام، مستم/ آه که میلرزد، باز دلم، دستم/ عطر و نسیم اکنون،/ باده شده و افیون/ بیش نمیخواهم،/ کز نفسی مستم»
در نوروز اول (۱۳۹۹) هنوز بخش زیادی از خانه اردیبهشت اودلاجان زیر خاک و خاکستر بود. هنوز چهره زیبای خود را نشان نداده و در بیم و امید بود. ضمن آنکه، ناباورانه، بختک سیاه و زمخت پاندمی کووید ۱۹ را بالای سر میدید. با امیدهایی روشن، که این بختک سنگین و طولانی نباشد.
خانه اردیبهشت اودلاجان(۱۴۰۰) در دومین نوروز خود هم این بختک زشت را بالای سر خود داشت. با اینحال، پا پیش گذاشتیم و درهای خانه را به روز نوروزیان و جشندوستان باز کردیم. حیاط و کوچه را آب و جارو کردیم و دورهمیهایی برگزار کردیم. دیدوبازدید عیدانه با ممعماران و هنرمندان در دهم فروردین و دورهمی با اهالی محل در ۱۶ فروردین برگزار شد. و چه با شکوه و زیبا برگزار شدند این دو دورهمی.
آخرین سال سده چهاردهم خورشیدی برای خانه اردیبهشت اودلاجان سال عجیبی بود. پر از امید، پر از شادی و تحرک. گویی همین تک خانه، وظیفه تزریق شادی و انرژی به محله را بر دوش گرفته. نخستین دوره «جشنواره فیلم زمین» را برگزار کردیم. بیش از سی و یک «شب فیلم» داشتیم، ۵۲ شماره دیگر نشریه «اردیبهشت اودلاجان» منتشر شد و شمار آن را به ۱۱۳ رساندیم. نمایشگاه «صداستانگاه» صادق دهقانی، نمایشگاه عکس «فصل سکوت» مهرنوش جلیل، نمایشگاه آیینهکاری «نقش و نور» استاد سیاوش طرزی و هنرآموزانش، و نمایشگاه زیبای «بهار بلوچ» را برگزار کردیم. و کلی رویداد دیگر، از جمله راهافتادن کافه اردیبهشت.
سومین نوروز خانه اردیبهشت اودلاجان (۱۴۰۱)، حتما پربارتر از نوروز دوم خواهدبود. چرا که همزمان است با راهاندازی «سپهر هنر» در «خانه همسایه» که به همت «موسسه فرهنگیهنری اردیبهشت عودلاجان» راه میافتد. همزمان نمایشگاه «نوروزانه هنر» را خواهیم داشت و رونمایی کتاب و البته دیدوبازدیدهای نوروزی.


درود سپاس خدمت استاد بزرگوار. جناب مرباغی.
بدون مبالغه و مداهنه عرض کنم
بقول امیر خسرو دهلوی ؛
آفاق را گردیده ام مهر بتان ورزیده ام
بسیار خوبان دیده ام اما توچیز دیگری.
من از مطالب بسیار مفید و بروز این نشریه استفاد می برم. لازم می داند از همه دست اندرکاران این نشریه وزین تشکر کرده و پیشا پیش سال جدید را به فرد فرد تلاشگران حوزه قلم و به ویژه جنابعالی تبریک عرض نماید
با بهترین آرزوها
آرزوی بهروزی و پیشرفت خانه اردیبهشت و گردانندگان آن، برای برگزاری رویدادهایی پربارتر از گذشته را دارم
پیروز و سربلند وپایدارباشید،
مهر میورزید،شادی بخش هستید،
نوروزتان خجسته باد.سال نو با آرزوی دیدارتان
در خانه اردیبهشت .