سی سالی که گذشت و اتفاقی نیفتاد!!
«برخی کارشناسان اقتصادی غرب سی سال آخر قرن بیستم را برای کشورهای جهان سوم دوران آخرین فرصت می‌دانند. سی سال فرصت بین سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۰۰ میلادی از این جهت که کشورهای صنعتی که اکنون در آستانه انقلاب دوم صنعتی قرار دارند، با چنان سرعتی در علوم فضایی، ماشین‌های حساب و مغزهای الکترونیکی و صنایع هسته‌ای پیشرفت می‌کنند که از سال دو هزار میلادی به‌کلی چهره تمدن صنعتی و روابط بشری را در مقیاس پیشرفت‌های کنونی تغییر می‌دهند. جهان سوم اگر از این فرصت تاریخی برای دگرگون‌کردن شرایط اجتماعی و اقتصادی خود استفاده نکند و آهنگ منظمی بر اساس مقیاس‌های کنونی پیشرفت در کار توسعه و رشد خود به‌وجود نیاورد، دیگر امکان هماهنگی با سرعت پیشرفت‌های علمی و فنی غرب را به‌دست نخواهدآورد. سی سال آینده به نظر این کارشناسان دوران تعیین‌کننده تاریخ بشری است و جهان سوم چاره‌ای ندارد جز این‌که خودش را در دور این مسابقه عظیم تاریخی قرار دهد. اگر جوامع در حال رشد خود را به این مرحله از رشد و تکامل نرسانند، فاصله‌ای که اکنون دوسوم نفوس بشری را از یک سوم آن جدا می‌کند، عمیق‌تر از آن خواهدشد که بتوان مثل امروز چاره‌ای برای آن اندیشید. اولین اقدام برای رهایی از این وضع و کم‌کردن فاصله علمی و فنی جهان سوم با غرب و آماده‌کردن شرایط اقتصادی و اجتماعی جهت پیشرفت، این است که جوامع در حال رشد یک ارزیابی دقیق و همه‌جانبه از وضع خود به عمل آورند. این ارزیابی باید با دیدی انتقادی و به‌کلی خارج از منافع خصوصی طبقاتی و مصالح مربوط به قدرت‌های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی انجام پذیرد. اقدامی در حد انتقاد از خود.»
از اعماق؛ علی‌اصغر حاج سیدجوادی؛ انتشارات توس؛ چاپ دوم؛ ۱۳۴۹؛ ص ۹۳
(۵۳ سال نویسنده پیش‌بینی می‌کند در سی‌سال آینده کشورهای در حال رشد، چه سرنوشتی خواهدداشت! چه شد؟کاری کردند؟)
