گزارش‌های نظمیه از محلات تهران
«چنین می‌نماید که ترکیب جمعیتی تهران از پایان دوره ناصرالدین‌شاه (۱۲۷۵ خورشیدی) تا پایان دوره قاجار (۱۳۰۴) دچار دگرگونی قابل ملاحظه نشد. اما جمعیت شهر تا حدودی کاهش پیدا کرد. علت، دو نوبت شیوع بیماری وبا در سال‌های ۱۲۷۱ و ۱۲۸۳ خورشیدی و نیز قحطی بزرگ سال‌های جنگ جهانی اول (سال‌های ۱۲۹۰) بود که شمار زیادی از اهالی تهران را به کام مرگ کشاند. بنابراین جمعیت تهران در سال ۱۳۰۱ خورشیدی حدود ۲۱۰ هزار نفر برآورد شده که کاهش شانزده‌درصدی نسبت به سی‌سال پیش از آن را نشان می‌داد. »
