شب موزه دوم-موزه آبگینه

امروز نگاه تازه‌ای به موزه داریم. موزه، دیگر، جایی برای حبس اسناد و اشیا نیست، ابزاری است برای نگاه به آینده. موزه، دیگر، مکانی تشریفاتی و مهجور نیست. فضایی است برای درک عمیق رابطه تاریخ با زندگی امروز و پلی برای آینده. موزه باید ما را برای آینده‌ای پرتنش و پرچالش آموزش دهد. پس باید نگاه تازه به موزه داشته‌باشیم.
خانه اردیبهشت اودلاجان، با همکاری سازمان‌ها و نهادهای مختلف، به شناخت و شناسایی عمیق‌تر موزه‌های ایران خواهدپرداخت. با نگاهی تازه و کارشناسانه. یکشنبه‌شب‌ها به این موضوع اختصاص خواهد داشت. با «دورِ همیِ ایکوم» (۸ خرداد ۱۴۰۱) نخستین شب موزه خانه اردیبهشت اودلاجان شکل گرفت. یکشنبه‌شب دوم ما، ۲۹ خرداد ۱۴۰۱، به «موزه آبگینه» تهران اختصاص دارد. موزه‌ای با چندین سرگذشت و چندین سرنوشت. برنامه‌ای شامل نمایش مستند، گفتگوی کارشناسی و دورِ همی.

موزه آبگینه و سفالینه‌های ایران

«موزه آبگینه و سفالینه‌های ایران» یکی از این مراکز فرهنگی در این خیابان است. در عمارتی بسیار زیبا با ساده‌ترین مصالح و هنرمندانه‌ترین اجرا. وسعت این موزه حدود ۷۰۰۰ مترمربع است. خود عمارت هم قصه جالبی دارد. تا سال ۱۳۳۰ خانه و محل کار قوام‌السلطنه (نخست‌وزیر در دوران احمدشاه قاجار و دوران پهلوی) بود و بعد از آن، از سال ۱۳۳۲ به مدت هفت سال در اختیار سفارت مصر قرار گرفت و در سال‌های بعد به ترتیب سفارت افغانستان و بانک بازرگانی ایران بوده‌است.