فردیت و مدنیت شهری!
سلام- فردیت و مدنیت شهری!
سده‌های طولانی، بخش بسیار بزرگی از جمعیت کشور(ها) رعیت بود و جمع کوچکی نیز ارباب. نام این دو بخش هم در کشورها و جوامع مختلف فرق می‌کرد. آن‌چه که در اکثریت غالب کشورها و جوامع در این بحث، مشترک است مقید و وابسته‌بودن بخش بزرگ جامعه به زمین و قوانین اربابی است. در مواردی حتی رعیت به مانند کالا با زمین فروخته می‌شد. به عبارت دیگر با تغییر مالکیت روستا یا آبادی، همان آدم‌ها رعیت ارباب جدید می‌شدند. اما از دو سه سده پیش، نخست در اروپا وسپس، کم‌کم، در بقیه کشورهای عالم، رعیت آزاد شد و به شهرها هجوم آورد. تراکم جمعیت شهرها از آن زمان شروع شد. در ایران ما، با تاخیری بسیار نسبت به اروپا، از سال‌های چهل سده گذشته هجوم نیروی‌کار آزادشده روستاها به شهرها شروع شد و شهرهای ما را دگرگون کرد. صرفنظر از عوامل متعدد دیگر، مثل شرایط جهانی، نفت و جنگ و غیره، سرازیرشدن روستاییان به شهرها فصل جدیدی در تاریخ شهرسازی ایران را رقم زد.
