مستند در سیواس شاعر می روید
علویان خود را پیرو حضرت علی می دانند. در فرهنگ علویان، اهمیت ویژه‌ای به آواز، رقص و جشن‌هایی که در جامعه برگزار می‌شود، داده می‌شود. نوازندگان را «آشیک»، «عاشقان» و سازهایشان را «ساز» می‌گویند. محتوای نواهای عاشیق‌ها، ترکیبی از تاریخ و عقایدشان است با رویدادهای کنونی. آن‌ها خود را شاعرانی می دانند که داستان رنج مردم خود را روایت می‌کنند. علویان ترکیه در طول قرن‌ها مورد آزار و اذیت عناصر افراطی ترکیه قرار گرفتند و از آن‌ها به عنوان «کافر» نام برده می شود. کارگردان «در سیواس، شاعر می‌روید» با بیان اینکه در ۵ قاره دنیا با مردم‌شناسان کار کرده‌است، می‌گوید: مهم‌ترین بحث در فیلم‌های مردم‌نگاری، زمان است. اگر هفته‌ها و ماه‌ها با قوم‌ها دوست و همراه نشوید، نمی‌توانید وارد زندگی شخص یا قومی شوید. حدود ۳ ماه در سیواس از دهی به ده دیگر در حرکت بودم و با مردم دوست شدم. یک هفته مهمان فردی در بالای کوه بودم با هم غذا می‌خوردیم و البته بلد بودن زبان ترکی هم به من کمک زیادی کرد. اعتماد افراد باید جلوی دوربین به دست آید و باید با اجازه وارد حریم خصوصی آنان شویم.سعید منافی مدتی به‌عنوان استاد مهمان در دانشکده سینمایی استانبول مشغول به کار بوده و این فیلم را به کمک یک مردم شناس معروف در مورد علویان ترکیه، طی تحقیقات فراوان به سرانجام رساند.