شهر و فرهنگ
شواهد نشان میدهد شهرهای ما، بهویژه پایتخت، در سالهای اخیر اقبال خوبی به موسیقی و تئاتر نشان دادهاند. هرچند در این یادداشت امکان آمار جزء به جژء این اقبال نیست ولی همه میدانیم وقتی برای شنیدن اجرای آواز یک هنرمند در فضای چهارهزارنفری شمال شهر بلیط نمیشود گرفت و چندین بار اجرا تمدید میشود، حاکی از آن است که شهر رفتار فرهنگی معقول و درستی دارد و در صورت تداوم آن آینده بسیار روشنی برای جامعه مدنی خواهدبود. از سوی دیگر، در سالهای اخیر شاهد استقبال مردم ار تئاترهای خوب بودهایم و سالنهای اصلی شهر برای چندین فصل امکان پذیرش نمایشهای تازه نداشتهاند و در مواردی تئاتری که با حضور چند چهره آشنا و خوشنام تمرین و آماده شده، باید شش ماه در نوبت بماند تا سالن در اختیارش قرار گیرد. اینها همه نشانههای مبارکی هستند از رفتار فرهنگی شهر که اعتبارش به سرزندگی شهر میرسد. شهری که در آن تئاتر رونق داشتهباشد، بنا به تجربه جهانی، شهری است سرزندهو متعالی. تئاتر در همهجای دنیا نبض مدنیت شهر است. هرکجا که تئاترها شلوغ و پررونق باشند، حتما نوید تحولی بزرگ در جامعه مدنی آن شهر است. این حکم در تمام نقاط عالم جاری است.
