محله به جایی گفته می‌شود که اهالی آن در یک انسجام درونی و محکم، تبدیل به یک جامعه شده‌اند. محله یک مجموعه از آدم‌ها و ساختمان‌ها نیست. محله یک جامعه است. اگر جامعه نباشد، هویت ندارد، امنیت ندارد و توسعه‌ای نخواهدداشت. فقط ممکن است رشد کند. کوچک یا بزرگ شود ولی توسعه پیدا نمی‌کند و عمق نمی‌یابد.
محله اگر خواهان امنیت پایدار است، باید از درون خود و با مشارکت تک‌تک اعضای خود این ایمنی را ایجاد کند. اما چگونه؟ آیا با وعظ و خطابه می‌توان امنیت محله را تامین کرد؟ آیا می‌توان سارق را با پند و ارشاد به راه راست آورد؟
پاسخ مثبت نیست. سلول‌های محله باید سالم باشند.
. این قانون جامعه‌شناسی است که «آشنایی‌ها سبب ارتباط، و ارتباط سبب دوستی می‌شود». دوستان از هم نمی‌دزدند، به هم ظلم نمی‌کنند. بنابراین، ارتباط و دوستی بین مردم، مهم‌ترین عامل و موجب امنیت پایدار است.
برای این‌که محله تبدیل به فضای امن و مثبت برای اهالی شود، باید به فکر راه‌اندازی عرصه‌های شهری بود. محله حتما نیاز به یک سینمای کوچک، یک سالن نمایش عمومی که در مواقع مختلف مکانی برای برگزاری مجالس عزا و عروسی بشود، سرای محله شاداب و واقعی و امثال این‌ها دارد.