«گذر» داستان کوتاه یک «فکر» است که تجسم کالبدی پیدا می‌کند. داستان طراحی و اجرای سردر برای دانشکدگان مدیریت دانشگاه تهران است که در حد یک کالبد باقی نمی‌ماند و قرار است مبانی نظری پیشرفته‌ای را محقق کند که معتقد است دانشگاه نباید جدا از جامعه و محیط اطراف باشد. نباید دیوار داشته‌باشد. دانشجو نباید خود را مرعوب دانشگاه ببیند. دانشجو باید بتواند پر بکشد و احساس آزادی کند.
«گذر» قصه آرزوهای طراحان و معمارانی است که می‌خواهند عشق بر فکر و عمل آدم‌ها حکومت کند تا از دامنه خشونت و بیزاری کم شود. قصه آرزوهای تمام کسانی است که نمی‌خواهند درشت بگویند و درشت بشنوند.
«گذر» در ظاهر، قصه ساخته‌شدن یک سردر است ولی در باطن قصه زندگی و عشق به مردم است.
تردیدی نیست که هنرهای ملی و بومی این سرزمین، برای اکثریت مردم جذاب و خوشایند است. تردیدی نیست که این هنرها بازتاب فرهنگ عمیق و دیرین این سرزمین هستند. و تردیدی نیست که گسترش و رواج این هنرها، بستری است برای مودت و محبت بین مردم این کشور نازنین.
از سوی دیگر، سلیقه و ذوق زیبایی‌شناسی، اصلا، امری راکد و ازلی نیست. تا حد زیادی تابع زمان و تغییرات روش زندگی مردمان است. تصویری که صدسال پیش زیبا می‌نمود، ممکن است امروز زیبا به نظر نیاید.
پس چگونه می‌توان از زیبایی‌های هنرهای ملی و بومی لذت برد بی‌آن‌که نیازها و سلایق جهان مدرن فراموش شوند؟ امروز، هنرمند آن کسی است که زیبایی‌های دیرین را به زبان و الگوی امروز ترجمه کند و آثاری بیافریند که در اوج زیبایی هستند و ریشه در تاریخ و فرهنگ کشور دارند.
برگردان امروزی هنر سوزندوزی دختران ترکمن را در نمایشگاه دست‌آفریده‌های این عزیزان ببینیم و لذت ببریم.
نمایشگاه عکس ورهرام با عنوان “زن ایل” در خانه اردیبهشت اودلاجان از تاریخ ۲۲ الی ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.
این عکس‌ها بخش کوچکی است از کوچ خانوار آمرید که ورهرام در سال ۱۳۶۵ به مدت یک ماه به مسافتی حدود ۳۰۰ کیلومتر با آن‌ها از شمال مسجد سلیمان تا دامنه جنوبی زردکوه همراه بود.
برای شناخت بیشتر اودلاجان، می‌شود کتاب خواند، می‌شود عکس دید، می‌شود پای حرف بزرگان نشست. و یکی از بهترین راه‌ها آن است که عکس ببینیم و یک صاحب‌نظر اهل محل در کنارمان باشد و شان نزول آن عکس‌ها را توضیح دهد. هم تماشای عکس است هم تاریخ شفاهی. «تاریخ‌خوانی مصور محله اودلاجان» چنین رویدادی است. با هارون یشایایی به تماشای عکس‌های تاریخی محله می‌نشینیم.
موسسه فرهنگی هنری اردیبهشت عودلاجان فصل جدیدی از هکاری‌ها با پلت فرم هاشور شروع می‌کند.
در شرایط حاضر شاید به جرات بتوان گفت پلت‌فرم هاشور بزرگ‌ترین و معتبرترین قطب مستند در ایران است و کمک موثری به اشاعه سینمای مستند در ایران می‌کند.
موسسه فرهنگی هنری اردیبهشت عودلاجان در نظر دارد فعالیت‌های مشترک جدیدی را با پلت‌فرم هاشور رقم بزند که در آینده نزدیک برنامه و چگونگی این همکاری منتشر می‌شود.
