بعضی فیلم‌ها هستند که هرچندبار دیده شوند، تازگی دارند. در پنجاهمین شب فیلم خانه اردیبهشت اودلاجان برای سومین بار به تماشای فیلم زیبای «پسران دریا» نشستیم. آنانی که شنیده‌بودند آمدند و دیدند. ما اهالی خانه هم سومین‌بار به تماشایش نشستیم. بهروز نشان تهیه‌کننده فیلم هم بود و به برخی حواشی و اتفاقات پشت صحنه فیلم اشاره‌هایی داشت.
نمایش دوم مستند بلند «سیاوش در آتش» اثر ارزشمند کیوان مهرگان در خانه اردیبهشت اودلاجان، رویدادی مغتنم و زیبا بود. این نمایش که به درخواست جمعی از فرهیختگان و هنرمندان انجام شد، در کارنامه خانه اردیبهشت به نیکی ثبت خواهدشد. دکتر سبزه‌کار، هنرمند عکاس و خوش‌نویس ابتکار این رویداد را رقم زده‌بود
دردوره‌های از تاریخ ممکن است ویژگی‌هایی وجود داشته‌باشد که قابل تکرار نیستند. در سال‌های آخر چهل و اوایل پنجاه خورشیدی، در بسیاری از وجوه فرهنگی و مدنی کشور چهره‌ها و رویدادهایی هست که زمینه‌ساز بسیاری از ماجراها در سال‌های آتی شدند. در شعر و هنر، از جمله این چهره‌ها در آن سال‌ها، محمدرضا اصلانی است. فیلم‌ساز، شاعر و نظریه‌پرداز است. با تنی‌چند از هم‌فکرانش «شعر دیگر» را به پرچمی در نوگرایی تبدیل کرد و در کنار شعر و شاعری هم فیلم ساخت هم فیلم‌ساز تربیت کرد. هنوز که هنوز است فیلم «شطرنج باد» یکی از قله‌های سینمای ایران به شمار می‌رود.
به جرات می‌توان گفت سینمای ایران در دهه‌های اخیر، با تمام بالاوپایین‌هایش، هم‌چنان رو به جلو است و هر روز شاهد پدیده یا شخصیت نوظهوری در آن هستیم. امروز فیلم‌اولی‌ها درسینمای ایران چندان هم کم از حرفه‌ای‌های فیلم‌چندمی ندارند. علی‌رغم دلخوری‌هایی که از زبان اهالی سینما می‌شنویم، این سینما راه خود را یافته و هر روز شکوفاتر از روزهای قبلش می‌شود. در چهل و هفتمین شب فیلم «خانه اردیبهشت اودلاجان» فیلم سینمایی «پیتوک» را دیدیم. کاری از مجید صالحی. به نقل از کاوه ایمانی تدوینگر فیلم «او سال‌ها دستیار کارگردان بوده و با بزرگان سینمای ایران کار کرده، از جمله با مسعود کیمیایی.
در ادبیات داستانی ایران، رمان بلند «کلیدر» جایگاه خاصی دارد. از سال ۱۳۵۸ که نخستین چاپ جلد اول کتاب در آمد، مجموعه کامل این رمان بارها و بارها منتشر وخوانده‌شده. جالب آن‌که وقتی این‌کتاب منتشر شد، در قهوه‌خانه بین‌راهی و شهری، تکه‌هایی از آن توسط مردم واخوانی می‌شد. البته در سبزوار و آن حوالی. چرا؟ چون داستان آمال‌وآرزوهای بسیاری از اهالی خراسان را نقل کرده‌بود. داستان رشادت و خلوص «گل ممد» و یارانش که در سال‌های بیست و در میانه سال‌های بین سقوط رضاشاه و کودتای محمدرضاشاه اتفاق می‌افتد. داستان مبارزه از یک سو وعشق وعاشقی ازسوی دیگر. این رمان با همین ظرایف می‌تواند موضوع ده‌ها فیلم و مجموعه باشد. اما این بار یک مستندساز به سراغ این رمان رفته.
«دشت خاموش» دومین فیلم احمد بهرامی است. او قصد دارد یک سه‌گانه بسازد که این فیلم اپیزود اول آن خواهد. اپیزود دوم این سه‌گانه هم با نام «شهر خاموش» آماده است. شاید در ماه‌های نزدیک آینده می‌توانیم ببینیمش. اما دشت خاموش که سال ۱۳۹۸ ساخته‌شد، فرصت زیادی برای دیده‌شدن نداشت.
هم از این جهت که فیلم گیشه‌پسند نبود و اصولا به نیت گیشه ساخته نشده‌بود، هم از این جهت‌که مواجه شد با دوران کرونا ومسائل آن. با این‌حال، حدود شش‌ماه جزو برنامه‌های سینمای «هنروتجربه» بود.
تماشای این فیلم سینمایی در چهل‌وپنجمین شب فیلم «خانه اردیبهشت اودلاجان» فرصتی فراهم کرد تا با خودِ کارگردان و دو نفر از عوامل فیلم گپ‌وگفتی داشته باشیم. غنیمتی بود. در ابتدای نشست، احمد بهرامی، کارگردان فهیم فیلم گزارشی ازمراحل تدارک‌و ساخت فیلم داد.