داستانش را گفته و ایده مدنظرش را به بیننده منتقل کرده. پس لازم نیست ادامه دهد.

تصاویر درخشان

مخاطبی به چند تصویر فانتزی و درخشان هم اشاره دارد. مثلا وقتی قرار است مدال بر سینه «ژنرال» زده شود آن را نه در سینی زرین بل در کف بیل می‌آورند.

طنزی بسیار قوی و معنادار. یا خود ژنرال که قرار است فرمان‌هایی صادر کند و اهالی از مقابلش رژه بروند حتی نمی‌تواندسوار اسب بشود.

دو نفر کمک می‌کنند تا سوار شود. تصویری روشن از ژنرال و مراسمی که طبق سنت باید برگزار شود ولی از درون تهی شده.

 شاید تصویر این چنینی از یک ژنرال بود که سبب سوء‌برداشت ازنیروهای نظامی در سال‌های جنگ شد و تا حد امکان در دیده‌نشدن این مستند تلاش کردند.

در آن سال‌ها، این مستند یک‌بار در میانه شب در تلویزیون نمایش داده‌شد. والسلام.

مخاطب دیگری به صحنه بریدن بند در ابتدای مستند هم اشاره دارد. صحنه‌ای که بسیار مهیج و موثر بود. صحنه‌ای که در انتهای فیلم هم دوباره تکرار می‌شود ولی این‌بار، بستن بند. با همان شدت و تلاش مرگ‌بار.

این صحنه‌ها فوق‌العاده حساس و کوبنده هستند. شبیه تصاویر تلاش پیرمرد و دریا که از صحنه‌های جاودان سینمای جهان هستند.

باز هم مقدسیان!

همان صحنه بریدن بند در اول مستند و بستن بند در انتهای فیلم، از خواست‌های مقدسیان برای انتقال ایده مستند به بیننده است.

واقعیت آن است که بند درزمان شروع فیلم‌برداری دیگر چند الوارو تنه درخت نبود. به جای آن دریچه‌ای فلزی کار گذاشته‌بودند که با دستگیره و هندل باز و بسته می‌شد. از یک سال قبل چین شده‌بود.

 اما کارگردان ازاهالی خواست آن دریچه فلزی را درآورند و همان سیستم قبلی را سوار کنند. چون با آن سیستم می‌شد شدت هم‌نوایی و همکاری مردم را می‌شد بهتر نمایش داد.

 صحنه نهایی مستند هم که تصویرهای هوایی از ابتدا تا انتهای نهر نیمور است و دشت‌های سبز و آباد اراضی پایین‌دست را نشان می‌دهد، نشان از مبانی نظری روشن و امیدوارانه کارگردان است.

 گفته می‌شود در جریان این بخش ازفیلم‌برداری‌که با هلی‌کوپتر انجام شد، کارگردان از میر نهر خواسته‌بود که او هم سوار هلی‌کوپتر باشد.

می‌گویند وقتی هلی‌کوپتر برمی‌گردد و برزمین می‌نشیند، اهالی در پاسخ به نشاط و لبخند رضایت میرنهر از این سفر هوایی، به نشانه قدردانی از کارگردان تمام هلی‌کوپتر را پر از میوه و خیار و سبزی و صیفی می‌کنند. روستائیان قدرشناس.