خشونت وکیل‌الرعایا!
«آن سال مراسم جشن نوروز را کریم‌خان در تهران به‌جای آورد و شاید به عنوان دادن عیدی به ایرانیان بود که دستور داد تا بقایای افاغنه را که در اردوی او بودند، یک‌جا در روز اول عید به قتل آوردند، . . . به این ترتیب از افاغنه قریب هزار سوار با خانواده‌های خود در مازندران بودند، سه‌هزار افعانی هم با زن و بچه در تهران. . . . کریم‌حان با منتهای احتیاط از مدتی پیش دست به کار شده و در کمال اختفا در این باب نامه به کلیه عمال خود فرستاده، روز اقدام را روز اول نوروز معین کرده‌بود. در آن روز کشتار افاغنه شروع شد و کلیه افعان‌ها طعمه شمشیر شدند و مردم نیز در هرجا افغانی دیدند، کشتند و تنها زمان‌خان و جمعی از همراهانش به سبب عجله و بی‌تجربگی ندرخان زودنر جریان را فهمیندند و جان به سلامت به در بردند. . . کار کریم‌خان در حقیقت متمم کار نادر بود. زیرا نادر در جنگ‌های مهمان‌دوست و مورچه‌خورت و زرقان ناخن و دندان افغان‌ها را در ایران شکست. . .»
«کریم‌خان زند؛ عبدالحسین نوایی؛ شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ سوم؛ ۱۳۸۴؛ ص ۶۹»
