سلام

بحث فعالیت شغلی و معیشتی زنان در جامعه، همیشه مطرح و داغ است. نه در ایران، در تمام جهان.

پیوسته نوعی تزاحم یا تداخل بین فعالیت و کار زنان به عنوان مادر و قبله خانه و به عنوان شاغل یا فعال اجتماعی وجود دارد. برخی معتقدند کار زنان در خانه که عنوانِ «کار ثانوی» دارد، یک «وظیفه» است و نباید مزیتی برای آنان تلقی شود، برخی دیگر حتی شیردادن مادر به فرزند را فعالیتی شایسته دریافت مزد می‌دانند.

بحث در این باره زیاد است‌ و هزاران نشریه هم به آن بپردازند، باز کم می‌آورند. اما زنان، به‌خصوص زنان کم‌توان از نظر مالی فعالیت‌هایی دارند که علاوه‌بر امتیاز کمک‌معاش، جنبه‌های اجتماعی، شخصیتی و مدنی مهمی دارد.: تولید و کارآفرینی خانگی!

زنانی که به تولید خرد در خانه اشتغال دارند، به مرور صاحب اعتماد به‌نفس بالا و شخصیت اجتماعی می‌شوند. چرا؟ چون بر نقیصه سربارِ شوهر و خانواده بودن غلبه می‌کنند.

در بسیاری از جوامع، از جمله ایرانِ خودِ ما، بار اصلی معاش خانه را مردان به‌دوش می‌کشند و زنان نه «نان‌آور» لاکن «نان‌خور» خانواده هستند. همین مسئله سبب بسیاری از ستم‌ها و ناراستی‌ها درباره زنان شده و می‌شود. وقتی زن این موقعیت را پیدا می‌کند که باری از دوش خانه بردارد و بخشی از هزینه‌های زندگی را تامین کند، «جنس دوم» نیست. برابر است با نان‌آور خانواده. این برابری سبب حسن روابط‌ و مناسبات داخلی می‌شود. فرق نمی‌کند این فعالیت در بیرون خانه، در اداره و کارخانه باشد یا در داخل خانه پشت میز خیاطی یا دستگاه کوچک بافندگی. مهم آن است زن احساس کند نقشی در تامین معاش خانه دارد.

این موضوع به‌ویژه در میان خانواده‌های کم‌توان مالی اهمیت دارد.در این‌جا متاسفانه کم‌توانی مالی با نوعی فرهنگ کم‌ارزشی زنان هم آمیخته می‌شود.

زن چون فعالیت اجتماعی و کاری عمومی ندارد آن ارزش لازم را در چشم شوهر و فرزند ندارد. این‌جاست که کار خانگی زن نقش پررنگی در ارتقای منزلت و شخصیت او بازی می‌کند.

زنان با تولیدهای خرد خانگی، سبب ارتباط با جهان بیرون می‌شوند چون باید محصول را عرضه کنند. همین‌که از دایره بسته و محدود خانه پا به بیرون می‌گذارند باید آشنا با آداب اجتماعی بازار کار و اشتغال باشند.

محصول را برای دیگران تولید کرده نه برای خودش. پس باید با فرهنگ بیرونی آشناشود. باید هنجارهای دادوستد را یاد بگیرد. و این این گام بزرگ برای شکوفایی شخصیت او به شمار می‌آید.

در عرف اجتماعی ما نکته ظریف و زیبایی درباره بازار و تجارت وجود دارد. ما بازار را مکانی صرفا تجاری و تجارت را صرفا خریدوفروش یک کالا نمی‌دانیم.

در همیشه تاریخ بازار مرکز تعاملات اجتماعی‌و مدنی و حتی سیاسی بوده وتجارت هم آداب مهم اجتماعی و عرفی دارد، پس وقتی زنان عزیز ما با تولید و کار خانگی وارد بخشی از بازار کار می‌شوند، گام مهمی برای ارتقا برمی‌دارند.

بهروز مرباغی
سرمقاله نشریه اردیبهشت اودلاجان شماره ۱۰۸

0
لطفا اگر نظری دارید برای ما ارسال کنیدx