«موزه» از آن دست عناوین و مفاهیمی است که ده‌ها نوع تعبیر و تفسیر دارد. اما، عموما، متاسفانه به مکان یا شیئی گفته می‌شود که به کار روزانه نمی‌آید و مربوط به تاریخ است و گذشته. با این حال، چرا این‌همه موزه در جهان هست؟ به چه کار می‌آیند این موزه‌ها. نقل است در فرانکفورت، در کنار رودخانه مرکزی شهر، چهل و هفت موزه وجود دارد. یا در سنت پیترزبورگ روسیه، موزه‌ها تنوع بسیار دارند. از جمله موزه نان و موزه (ظروف) چینی.

در ایران خودِ ما، نقل است که انسانی شریف، «موزه خاک» درست کرده. تمام انواع خاک موجود در کشور را شناسایی و مقداری از آن‌ها را همراه با اطلاعات فیزیکی و شیمیایی‌شان را در یک موزه گرد آورده. آن هم به خواست دل و عشق خودش نه در مقابل پاداش و قرارداد.

این‌ها نشان می‌دهد موزه مفهوم و ارزشی بسیار فراتر از انجماد تاریخ دارد. آن وجه از موزه را باید شناخت و تبلیغ کرد. چیست آن وجه؟

مهم‌ترین وجه ارزشی موزه آن است که نگاه به آینده دارد. موزه را برای زندگی آینده و ارتقای سطح زندگی آینده‌مان می‌خواهیم نه فقط تصویری از گذشته. موزه اگر به آینده‌نگری ما کمک نکند، هیچ فایده و ثمری ندارد. به همین خاطر باید نگاه تازه‌ای به موزه و ارزش آن داشته‌باشیم. ولی موزه چه کمکی به آینده ما می‌کند؟ چگونه و با چه‌ابزاری؟ خیلی ساده‌است: موزه کمک می‌کند ما خود و جهان‌مان را بشناسیم و با این شناخت است که می‌توانیم آینده‌مان را بشناسیم. موزه بهترین آزمایشگاه تاریخ و زندگی است.

در «دورِهمی ایکوم در خانه اردیبهشت اودلاجان» این مفاهیم را باهم مرور می‌کنیم و می‌کوشیم برنامه‌هایی برای هفته‌ها و ماه‌های آینده با موضوع «موزه، نگاه به آینده» طراحی و اجرا کنیم.

هرخانه تاریخی یک موزه, هرخانه تاریخی یک موزه, موسسه فرهنگی هنری اردیبهشت عودلاجان
2
0
لطفا اگر نظری دارید برای ما ارسال کنیدx