سلام

در عرف شهرسازی، برای محله هر طرح و اقدامی که اندیشیده شود تا زمانی‌که محله را با شهر تراز نکند، امید موفقیتش بسیار کم است. این ناترازی از هر دو جهت است.هم با بالابردن سطح محله در تراز شهر و هم پایین‌آوردن سطح آن تا تراز شهر. در برخی طرح‌های شهری برای بافت تاریخی برنامه‌ها و راه‌حل‌هایی که پیش‌بینی می‌شود که در صورت تحقق آن‌ها تراز محله بسیار فراتر از شهر و حتی منطقه می‌رود. این امر، قطعا نقطه قوت طرح نیست. قطعا به معنای اعتلای محله نیست. ناترازی با حوزه فراگیر سبب شکست طرح می‌شود. اما، بیشترناترازی‌های محله‌وشهربه‌صورت کم‌اعتباری محله در برابر شهر است. این کم‌اعتباری، عموما، از بعد اقتصادی و کمی‌هم اجتماعی است. مثلا، قیمت زمین در محله بسیار نازل‌تر از میانگین قیمت درسطح شهر است. خدمات محله‌ای و روزمره تجاری در محله، بسیار کم‌بازده‌تر از میانگین شهر است. دیالکتیک منطق شهر به ما می‌گوید هرچه تراز محله از تراز شهر پایین‌تر باشد، نرخ کوچ مردمی که به آن تعلق خاطر دارند بیشتر می‌شود و به‌جای آن‌ها افراد و گروه‌هایی می‌آیند که تعلق کم‌تری به محله دارند.خود همین روند باعث کم‌اعتباری بیشتر محله می‌شود و چرخه کوچ از محله به گروه‌های باقی‌مانده قبلی هم می‌رسد. همین‌طور، دوباره نزول بیشتر و تخلیه بیشتر، تا این‌که ممکن است حتی به تخریب و متروکه‌شدن محله بینجامد. نمونه‌های فراوانی از این افول در شهرها و آبادی‌های کشور وجوددارد. بنابراین، برای جلوگیری ازسقوط کامل‌محله، به‌ویژه محله‌هایی که شان تاریخی و ارزش‌های نهان معماری دارند، مثل محله اودلاجان، باید زنجیره مستمر این فرایند افول را قطع کرد.