چه زیبا می‌شود شهر، اگر . . .
عکس را، لطفا، با توجه خاص ببینید. چه می‌بینید؟ بله، یک درخت انگور. کجاست این‌جا؟ چه حدس می‌زنید؟ لطف موضوع در پاسخ همین پرسش است. این عکس را در تهران گرفتیم. در یکی از خیابان‌های شهر. بله در یکی از خیابان‌های شهر که جزو بخش نوساز شهر هم هست. پیاده‌رو یکی‌از کوچه‌های شهر است. کف‌فرش سنگی و خانه‌های تقریبا معمارساز، که هریک ساز خودش را می‌زند. در چنین موقعیتی، ناگهان با چنین منظری مواجه می‌شوید درخت انگور (مو) در خیابان. در فضای عمومی شهر. روز ۱۰ خرداد. یک ماه دیگر اگر به این نقطه سر بزنید، این‌ها دیگر غوره نیستند، انگور شده‌اند، یا دارند انگور می‌شوند. آفتاب تابان تهران حلاوت عسل را به این غوره‌ها خواهدداد و انگور شیرین را خواهیم دید و خواهیم خورد. اما، انگور این درخت به کی می‌رسد؟ به صاحبخانه‌ای که آن را کاشته؟ به شهرداری؟ به گنجشک‌ها و پرنده‌های آن‌جا؟ به رهگذران؟ به شبگردها و شبروها؟ به کی خواهد رسید این انگورها؟
اما، چه توفیری دارد که این انگور را چه‌کسی خواهدچید و خواهدخورد؟ مگر صاحبخانه‌ای که این درخت را کاشته، با خوردن آن معاش خانه‌اش تامین می‌شود؟ رهگذران چی؟ در عادی‌ترین حالت می‌توان تصورکرد که حاصل این درخت نصیب رهگذران خواهدشد. خواه رهگذر تفریحی خواه رهگذر محتاج شبگرد.
پرسش مهم‌تر و بزرگ‌تر این‌که آیا نمی‌شوددر خیابان‌ها و پارک‌های شهر، به جای اینهمه درخت غیرمثمر که البته زیبا هستند، درخت میوه بکاریم؟ ما که اینهمه آب قنات‌ها و چشمه‌های زیرزمینی را صرف آبیاری این درخت‌ها می‌کنیم، ما که به گروه بزرگی‌از کارکنان شهرداری برای سم‌پاشی‌و هرس و نگهداری این درخت‌ها حقوق‌و دستمزد می‌دهیم، چرا درخت مثمر نکاریم؟ آیا اقتصاد کشاورزی کشور دچار خدشه می‌شود یا باغداران ضرر می‌کنند؟ آیا این همه هزینه که برای کاشت و داشت درختان غیرمثمر در شهر می‌شود، ضرر نیست؟ نکند چون از جیب همه مردم می‌رود، ضرر حساب نمی‌شود؟ یک راه‌حل رادیکال داریم: شما اگر شهردار یک شهر شوید (آرزو بر هیچ‌کس عیب نیست!!) بلوارها و پارک‌های شهر را با قراردادی دو سر برد به باغداران و کشاورزان بسپارید که هم نیروی کار شهرداری را آزاد کنید، هم هزینه‌های سنگین این خدمت را حذف کنید و هم باغداران از این همه زمین کشاورزی بهره ببرند؟ نمی‌شود؟ چرا؟
یادداشتی از نشریه شماره ۱۲۵ اردیبهشت اودلاجان
قوانین شهرداری برای ساختمان های نو ساز به این صورت هست که باید برای هر ۱۰۰ متر ۲ عدد درخت بکارند برای داخل حیاط بایستی درختان مثمر باشد و برای خارج حیاط درختان غیر مثمر.
در صورتی که کاشت درختانی مانند انگور اب بسیار کمی نیاز دارند و نگهداری از انها اسانتر هست
با سلام.
کاشت درختان مثمر در شهر تهران به دلایل زیر کمتر مورد استقبال قرار گرفته است:
_ نیاز به هرس و سمپاشی و آبیاری متناوب
_تاثیرات آلودگی هوای تهران بر روی محصول درختان
_خطرات ناشی از بالا رفتن از درختان برای شهروندان(سقوط از درخت. شکستن شاخه ها. ایجاد ترافیک و تصادف در معابر)
البته کاشت درختان مثمر در کمربند سبز تهران با ایجاد زیرساخت لازم برای آبرسانی و انتخاب درختان میوه مناسب و مشارکت مردمی امکانپذیر می باشد.
کاملا درسته منم با این نظر موافقم که به جای درختان غیر مثمر درختان میوه کاشته شود که اینهمه آبیاری هم می‌شود مردم بتوانند ازش استفاده کنند مثل درخت توت که در اکثر محله ها کاشته شده و عابرین حتی شده یه دونه دست از درخت می‌کنند و میخورند و می‌گویند خدا پدرش را بیامرزد که این درخت را کاشت و ما تونستیم نوبر کنیم مخصوصاً بچه علاقه بسیاری به توت دارند ، امیدوارم روزی برسد که تمام درختان کنار خیابان و کوچه ها پر از میوه باشد
کاملا با نظر شما موافقم