سلام

معمای عجیبی است که بافت تاریخی و مرکزی شهرهای ما، که باید گران‌ترین و پرطرفدارترین بخش شهر باشند، برعکس هستند و شان لازم برای جذب ساکن ‌و مخاطب از گروه‌های مرجع اجتماعی را از دست داده‌اند. این در حالی است که مرکز شهر، حداقل به خاطر سهولت دسترسی به تمام نقاط شهر از نظر زمان و مسافت، مزیت بالایی نسبت به دیگر بخش‌های شهر دارند و علاوه بر آن، هویت و نشان تاریخی دارندکه می‌تواند استعاره‌ای از اصالت و منزلت باشند. در تهران، این موضوع شگفت‌انگیزتر و حسا‌ستر است. تمام نهادهای مهم حکومتی و دولتی در مرکز شهر و در جوار بافت تاریخی قرار دارند. بازار تهران، که هنوز هم قطب بسیار مهم اقتصادی و تجاری کشور است، در همین نقطه قرار دارد. شبکه ریلی زیرزمینی شهر، در این نقطه بیشترین امکانات را دارد، مرکز قانونگذاری کشور نیز در همین‌جا است و خیلی مواهب دیگر. پس چرا این مرکز و این محله شانیت لازم را ندارد و از چشم اهالی پایتخت افتاده؟ در کدام محله تهران مشابه عمارت‌های تاریخی منطقه دوازده را می‌توان پیدا کرد و دید؟در کدام منطقه شهر می‌توانید کالا را به قیمت عمده‌فروشی بخرید؟ اگر روزگاری وجود عمارت حکومتی در هر نقطه سبب اعتلا و رشد آن می‌شد، چرا امروز نیست؟ اساسا، تهران برگرد و دامنه کاخ سلطنتی شکل گرفت.‌ هرکجا این کاخ رفت خانه‌های اعیان و اشراف هم به همان‌جا کوچ کردند. خط سیر رشد تهران از میدان ارک به خیابان کاخ و سپس نیاوران و سعدآباد نشانه‌های این جاگزینی و مکان یابی است. ولی چرا امروز چنین نیست؟ در کدام منطقه شهر می‌توانید کالا را به قیمت عمده‌فروشی بخرید؟ اگر روزگاری وجود عمارت حکومتی در هر نقطه سبب اعتلا و رشد آن می‌شد، چرا امروز نیست؟ اساسا، تهران برگرد و دامنه کاخ سلطنتی شکل گرفت.‌ هرکجا این کاخ رفت خانه‌های اعیان و اشراف هم به همان‌جا کوچ کردند. خط سیر رشد تهران از میدان ارک به خیابان کاخ و سپس نیاوران و سعدآباد نشانه‌های این جاگزینی و مکان یابی است. ولی چرا امروز چنین نیست؟