خانواده «بهروز» خانواده فرهیخته‌ای است. در روزهای اول تابستان، از این خاندان گرامی، دکتر مازیار بهروز به خانه اردیبهشت اودلاجان آمد، همراه رضا کیانیان. بازدیدی از خانه و گپ‌وگفتی شیرین.
خبر داد قصد دارد کتاب‌های کتابخانه پدر و دایی را بین چند موسسه دانشگاهی و فرهنگی تقسیم کند تا فرصت پیدا کنند به چشم و نظر خوانندگان بیایند. و گفت سهمی نیز برای «موسسه فرهنگی‌هنری اردیبهشت عودلاجان» در نظر گرفته.
طبیعی است که خوشحال شدیم. دو سه هفته بعد، ترتیبی دادیم و سهم خود را دریافت کردیم. و بسیار سپاسگزاریم از این هدیه گرانقدر.
اغلب کتاب‌ها در حوزه ادبیات است. رمان، داستان و نمایشنامه. کتاب تاریخ هم کم ندارد. ولی آن‌چه که هدیه دکتر مازیار بهروز را ویژه کرده، حال‌وهوای سال‌های گذشته نزدیک جامعه فرهنگی ایران است.
بخش بزرگی از کتاب‌ها مربوط به سال‌های چهل و پنجاه هستند. سال‌های فعالیت وسیع سازمان کتاب‌های جیبی و رمان‌های مشهور جهان. سال‌های بحث تعهد و ادبیات متعهد. سال‌های مصطفی رحیمی و سیمین دانشور. سال‌های ابوالحسن نجفی و جمال میرصادقی.
از این‌ها گذشته، تعدادی کتاب یادگاری از دوره پهلوی اول و نیمه اول پهلوی دوم. سال‌هایی که «کانون معرفت» بود و «کتابفروشی ابن سینا».
چه حال و هوایی آورد دکتر بهروز به کتابخانه ما. و آخرین نکته: همه کتاب‌ها مهر اهداکننده را دارند: بهمن بهروز، پروین بهروز، سارا بهروز و . .
اما جالب‌تر: برخی کتاب‌ها اهدایی نویسنده یا مترجم به یکی از بهروزها است. با امضای ناب و اصیل. طبیعی است این کتاب‌ها را در مخزن قرار می‌دهیم، هرچند نام‌شان در فهرست کتاب‌های کتابخانه موسسه در وب سایت موجود است. مجددا و مکررا سپاسگزاریم از خانواده «بهروز»، به‌ویژه از دکتر مازیار بهروز.