صدو بیست و هفتمین شب فیلم خانه اردیبهشت اودلاجان

امروز، متاسفانه، بسیاری از مردم ایرانِ ما آشنایی لازم با «عاشیق» و موسیقی «عاشیقی» ندارند. در خطه آذربایجان و پهنه‌های ترک‌نشین هم اگر معدود افرادی هستند که این موسیقی را بشناشند، به این معنا نیست که عاشیق و عاشیقی هنوز بر عرصه است و دل‌ها را می‌لرزاند. ولی، در آن طرف مرز، در جمهوری آذربایجان، هنوز هم هنرمندان «عاشیق» غوغا می‌کنند و هر روز بر جلا و اعتبار آن می‌افزایند.
اما، از همه این‌ها گذشته، ذکر این نکته لازم و مفید است که موسیقی عاشیقی فقط موسیقی نیست. «فرهنگ» است. ریشه تاریخی قبل از اسلام دارد و بخشی از هویت ملی ترکان و ترک‌زبانان است. سازهای این موسیقی هم ویژه هستند و نام و مهندسی خاص خود را دارند. نحوه اجرای موسیقی عاشیقی هم خاص است. جالب است در دوره‌هایی از تاریخ، عاشیق‌ها به مانند عارفانی بودند که شهر به شهر می‌رفتند و برای مردم ساز می‌زدند و برایشان می‌خواندند. عجیب نیست که این موسیقی با اساطیر و حماسه هم آمیخته است. «کوراغلو»، «بهرام و حیدر»، «عزیز و نگار» و امثال این قهرمان‌ها در موسیقی عاشیقی متولد می‌شوند و می‌بالند. پس می‌توانیم دوباره بپرسیم: «عاشیق کیست؟»

تاریخ اکران: ۲۱-۶-۱۴۰۳ ساعت ۱۷
مکان: خانه اردیبهشت اودلاجان

ابراهیم قنبری