هیچ اتفاق غیرعادی هم نمی‌افتاد. تکامل معماری به روشی معقول و منطقی اتفاق می‌افتاد. حال چه شده که ما دنبال منجمدکردن بافت‌ها در گذشته تاریخ هستیم. حال که می‌توان از سامانه سرمایش و گرمایش به روشی منطقی و متناسب با چهره و روح خانه‌های تاریخی استفاده کرد چرا باید خودمان را از آن محروم کنیم و دنبال بادبزن دستی و اجاق ذغال بگردیم؟ تاریخ و تکامل را نمی‌توان متوقف‌کرد. تکامل اجتماعی مثل آب روان است اگر راه برایش بازکنیم، به صورتی عادی و نافع حرکت می‌کند اگر جلو آن را بگیریم ممکن است تبدیل به سیلاب شود. بنابراین دومین شرط موفقیت احیای بافت تاریخی آن است که آن را قابل زیست برای افراد و اقشار فرهنگ‌دوست جامعه کنیم و تشویق کنیم افرادی از گروه‌های مرجع اجتماعی زندگی و کار خود را به آن‌جا ببرند. با حضور این گونه افراد در بافت تاریخی، به‌خودی خود، شان و منزلت گمشده به آن‌ها برمی‌گردد و برای زندگی در آن‌ها بین مردم مسابقه داده می‌شود. بی هیچ تردیدی، زندگی در حال‌وهوای خانه‌های تاریخی بسیار دلنشین‌تر از زندگی در آپارتمان است. فقط باید این خانه‌ها را از ظرفیت زندگی‌پذیری‌شان محروم نکنیم. در سال‌های اخیر این تمایل در میان مردم، کم‌کم، شکل می‌گیرد و بسیاری‌ها از آرزوهای خود برای زندگی‌کردن در چنین مکان‌هایی می‌گویند. پس شرایط برای احیای درست و منطقی بافت‌های تاریخی مهیا است.

بهروز مرباغی
سرمقاله نشریه اردیبهشت اودلاجان شماره ۲۵۱