سفر به شهر سمنان
دومین سفر یک روزه خانه اردیبهشت اودلاجان برگزار شد. نطنز را دیده‌بودیم، سمنان را هم دیدیم. هرچند نه کامل، بل در حد زمان و فرجه یک روزه. سمنان و همین‌طور نطنز، ناگفتهها و نادیده‌های بسیار دارند. طبیعی است با یک سفر یک روزه نمی‌توان شهر و محیط را شناخت. هدف چنین سفری گشودن دریچه‌ای به دنیای یک شهر است. البته دریچه‌ای تازه! مثلا در سفر سمنان کوشش بر این بود آن بخش از سمنان که «هویت» اصلی کالبدی و شهری آن است برای هم‌سفران نمایان شود (که البته خیلی ناقص انجام شد و فرصت کافی به دست نیامد). سامانه پخش آب سمنان و شش استخر آن اصلی‌ترین هویت شهر سمنان است. ما فقط توانستیم کنار یک استخر جمع شویم توضیح کوچکی را باهم سهیم شویم.
نمایشگاه عکس فرهاد ورهرام
نمایشگاه عکس ورهرام با عنوان “زن ایل” در خانه اردیبهشت اودلاجان از تاریخ ۲۲ الی ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲ برگزار می‌شود.
این عکس‌ها بخش کوچکی است از کوچ خانوار آمرید که ورهرام در سال ۱۳۶۵ به مدت یک ماه به مسافتی حدود ۳۰۰ کیلومتر با آن‌ها از شمال مسجد سلیمان تا دامنه جنوبی زردکوه همراه بود.
دوازدهمین عصر ششم:پگاهی در نیمه‌شب
گزاره درستی است که «وقتی تاریخ گذشته نزدیک‌مان را نمی‌شناسیم، صحبت از عصر باستان و شاهان هخامنش و ساسانی، لقلقه است!». برای درک بهتر تاریخ و باستان کشورمان می‌توان از امروز شروع کرد و پله‌به‌پله به اعماق تاریخ رفت. از این زاویه، شناخت تاریخ معاصر که عموما به عصر پس از انقلاب مشروطیت اتلاق می‌شود، گام اول و مهم در شناخت کشور و جامعه ایرانی است.
اخیرا کتاب پرحجم «پگاهی در نیمه‌شب» اثر علی برزگر منتشر شده. کتابی پر از سند و نقل و متن. روایتی از نهضت ملی ایران از عصر مشروطه تا جبهه ملی و سال‌های سی و چهل خورشیدی و، تا حدودی، امروز. رونمایی این کتاب، با حضور آقایان مقصود فراست‌خواه، هرمز همایونپور و محمدعلی حسینیون، فرصتی است برای گپ و گفتی با مضمون نهضت ملی ایران.
تاریخ‌خوانی مصور اودلاجان
برای شناخت بیشتر اودلاجان، می‌شود کتاب خواند، می‌شود عکس دید، می‌شود پای حرف بزرگان نشست. و یکی از بهترین راه‌ها آن است که عکس ببینیم و یک صاحب‌نظر اهل محل در کنارمان باشد و شان نزول آن عکس‌ها را توضیح دهد. هم تماشای عکس است هم تاریخ شفاهی. «تاریخ‌خوانی مصور محله اودلاجان» چنین رویدادی است. با هارون یشایایی به تماشای عکس‌های تاریخی محله می‌نشینیم.
سفر به شهر نازنینِ نطنز
سفر به شهر نازنینِ نطنز، با جمعی از هم‌سفرانِ بسیار دوست‌داشتنی، نقطه آغاز سفرهای گردشگری «خانه اردیبهشت اودلاجان» بود. و چه آغاز زیبایی. این سفر ما را مصمم‌تر کرد، حتما خواهیم کوشید هر یک از سفرها غنی‌تر و دلنشین‌تر ازسفر قبلی باشد.
دیدار در خانه شهر
فرصتی ناب برای آشنایی با «بلدیه قدیم» و «خانه شهر جدید»
دکتر ایرج اعتصام
شیدا و پیرِ معماری و شهرسازی ایران بود.
حالا دیگر، فقط تصویر و یاد و نام او را داریم. از میان ما پرکشید و رفت.
باید آماده شویم تا در حد شان و منزلت این بزرگِ معماری و شهرسازی ایران، نکوداشت ششایسته‌ای برگزار کنیم.
با این حال، هر روز و هر هفته باید یادش را گرامی بداریم و آموزه‌های این بزرگ‌مرد را مرور کنیم.
در یک محفل ساده و صمیمی،
روز جمعه دوم دی‌ماه، از ساعت ۱۵ تا ۱۸
در خانه اردیبهشت اودلاجان گرد هم می‌آییم و خاطره‌هایی را باهم مرور می‌کنیم.
ماکت کتاب ارزشمند و مرجع استاد را که متاسفانه شاهدش انتشارش نشد، ورق می‌زنیم و به عمق و وسعت دانش و دانایی این پیر بزرگ معماری و شهرسازی ایران درود می‌فرستیم.
کاریز و قنات، بهانه دیدار!
فرصت مغتنمی پیش آمد، بار دیگر مستند «کاریز، مبارزه با بیابان» را در خانه اردیبهشت اودلاجان ببینیم. این‌بار به همراه گروهی از دوستان که مطالعه و دلبستگی‌هایی به قنات داشتند و ضمن بیان نکاتی فنی، به بهانه تماشای این مستند، خاطره‌هایی هم از گذشته خود را چاشنی موضوع می‌کردند.
اودلاجان و شورای شهر
شنبه ۲۱ آبان‌ماه ۱۴۰۱، اودلاجان میزبان دکتر عباسی از شورای شهر تهران و هیئت همراه، از جمله مهندس سلیمی مدیرکل ساختمان و معماری شهرداری تهران، مهندس نیازمند مدیر بافت تاریخی، و هیئت همراه بود.
دارکوب‌ها که بروند. . .
«دارکوب‌ها که بروند، با خود بلوط را هم می‌برند؛ چرا که یا جای آن‌هاست یا جای سوسک‌های چوب‌خوار. . . و البته وقتی این سوسک‌ها دست بالا را بگیرند، معلوم است که نوای دل‌انگیز خروشان‌ترین رودخانه‌های کشور هم به لکنت می‌افتد. نمی‌افتد؟
قدر طبیعت‌مان را بدانیم و با درک قوانینش، کاری نکنیم تا به قانون او بربخورد و ضرب زمین در ضربان دل‌ها گم شود»