اسنادی از بلوچستان در آرشیو بریتانیا

اسنادی از بلوچستان در آرشیو بریتانیا

در آستانه سال ۱۸۸۷، ما گزارش‌هایی را درباره یک حکمران ایرانی به نام نصرالله‌خان که درون محدوده‌های ایستگاه تلگراف مستقر شده‌بود دریافت کردیم که برای واردکردن آذوقه برای مصرف تشکیلات خویش و خدمه‌اش مالیات جمع‌آوری می‌کرد و در غیر این‌صورت رفتار آزاردهنده و ناپسندی با ساکنان محدوده می‌کرد. هم‌چنین مشخص شد مردم پیرامون چاه ایستگاه، که ذخیره آبش محدود است، نهال‌های نورس خرما کاشته‌بودند. بیشتر این نهال‌ها به خواست فرماندار مستعمره از محل کنده‌شد. سِر ای.نیکلسون به ما تلگراف زد که شاه بسیار نگران تعداد سربازان ماست، چرا که یک بازرگان و دسیسه‌چین فرانسوی درباره تعداد سربازان و موقعیت ما گزارش‌های مبالغه‌آمیزی به تهران فرستاده‌است. شک و تردیدی که این گزارش‌ها در ذهن شاه برانگیخت، فرصت گرفتن امتیاز خط‌آهن را که مذاکره درباره‌اش در جریان بود، به‌طور جدی تحت تاثیر قرار داد.

درآمدی بر تاریخ بلوچستان

درآمدی بر تاریخ بلوچستان

در دوم آوریل ۱۸۶۸، در مورد کشیدن کابل‌های تلگراف از گوادر به جاسک و از آن‌جا به بندرعباس در چهار ماده میان ایران و انگلیس و به امضای میرزا سعیدخان وزیر امور خارجه و رایزن وزیرمختار فوق‌العاده و نماینده مخصوص انگلیس در تهران منعقد شد و در همان سال خطی از کراچی به جاسک به طول ۵۲۸ مایل کشیده‌شد و بلافاصله خط دوسیمی دیگری در مسیر متفاوت، از کراجی به جاسک به طول ۷۰۰ مایل کشیده‌شد که مراکزی در کراچی، ارماره، بستی، گوادر، چابهار و جاسک داشت و به تدریج بعدها این خطوط هم به آن‌ها علاوه شد: ۱) خط مستقیمی از جاسک به بوشهر در ۱۸۸۵ به طول ۵۰۰ مایل با دو مرکز در جاسک و بوشهر؛ ۲) خطی از جاسک به مسقط در ۱۹۰۱ به طول ۲۲۰ مایل؛ ۳) خطی از جاسک به جزیره هنگام در ۱۹۰۴ به طول ۱۳۶ مایل.