گزارش مستند با زبان خاموش

زمان می‌گذرد، بسیاری از اتفاقات تبدیل به خاطره و حافظه شخصی می‌شوند. مصیبت «کرونا» هم از آن دست اتفاقات وحشتناک بود که امروز پس از دو سه سال انگار چنین چیزی نبوده! ولی وقتی در نشست مستند «با زبان خاموش» یادآوری می‌شود بدرالزمان قریب یگانه‌بانوی دانشمندایرانی زبان‌شناس متخصص زبان خاموش «سغدی» هم با کرونا ازمیان ما پرکشید، دوباره به یاد آن مصیبت‌و بزرگان دیگری می‌افتیم که با آن بیماری همه‌گیر جان باختند. در یکصد و شصت و هفتمین شب فیلم خانه اردیبهشت اودلاجان، مستند دو قسمتی «با زبان خاموش» به نمایش درآمد که کار منوچهر مشیری بود. او دوبار زندگی بدرالزمان قریب را در قاب سینما ثبت کرده، اولی سال ۱۳۷۷ و دومی سال ۱۳۹۴٫ این بانو در سال ۱۴۰۱ فوت کرد. دیدن این دو فیلم که با فاصله زمانی ۱۷ ساله ساخته شده‌اند از جهان مختلف جذاب بود. حداقل از این جهت که تغییر حال‌وهوای جامعه در این فاصله کاملا مشهود و آشکار بود. منوچهر مشیری که قبل از انقلاب کارمند تلویزیون‌و فیلم‌بردار بود، بعداز التهابات سال‌های منجر به انقلاب به فیلم‌سازی می‌رسد.