گزارش مستند آمپاس

خردمندی می‌گفت «روزی که جوانِ امروز مثل پدرش فکر کند، روز مرگش است. و روزی که همین جوان فکر کند چون تفکرات نوینی دارد، مجاز است به پدر بی‌احترامی کند، روز عذاب او است». تمام ساختار و قصه مستند«آمپاس» حول همین گفته می‌چرخد. زنی جوان می‌کوشد خود را به پدرش ثابت کند. پدری که از کهنه‌سربازهای جنگ است‌و خاطراتی‌که از سرداران هم‌رزمش دارد، بخش اصلی هویت او را می‌سازد. زن که زاده و تربیت‌شده چنین خانواده‌ای است، پس از یک دوره دگردیسی در نوجوانی، نه به مناسک اعتقاد دارد نه به اصل و جوهر موضوع. او که پس‌از دوره‌های متنوع زندگانی، از جمله چندسالی که در مدرسه علمیه آموزش دینی دیده، الان سینما را مامن خود یافته و با ابزار همین سینما می‌خواهد خانواده خودرا کالبدشکافی کند. چرا؟ دنبال چیست؟ رحمانه ربانی که با بهمن کیارستمی، مشترکا، این فیلم را ساخته، می‌گوید یک تمایل دیرین داشته که زندگی پدر را در قاب سینما به تصویر بکشد.