بابک بهداد توضیح می‌دهد که «ابتدا قصدم این بود از گفتار متن استفاده کنم و اطلاعات لازم را بصورت یک‌پارچه و با نثر و ادبیات واحد ارائه کنم ولی توصیه فرهاد ورهرام را پذیرفتم که بهتر است اطلاعات از زبان خود مردم منتقل شود و در این رابطه بیشتر از همه حرف‌های حمزه تمدن را استفاده کردم که در سال‌های شصت شهردار ماسوله بود».

پیش از شروع طرح سوالات مخاطبان، بابک بهداد به یک نکته اشاره می‌کند: «متاسفانه نسخه‌ای‌که نمایش داده‌شد نسخه خوبی نبود. نسخه خوب و تمیز را پیدا نکردم. در نسخه نمایش داده‌شده در بعضی پلان‌ها و سکانس‌ها فضاها اصلاح رنگ نشده‌اند و تصویر گویا نیست. به‌ویژه در سکانس‌های آخر که نجار روستا در کوچه‌ها می‌چرخد و درباره تعدادی از درها و پنجره‌ها توضیح می‌دهد که متاسفانه تصاویر روشن و واضح نبودند». با این توضیح، احتمالا لزومی برای گلایه از جانب مخاطبان نماند. چون این نقص در چند سکانس کاملا مشهود بود و به روانی و خوانایی فیلم لطمه شدید می‌زد. بهداد موضوع را از قبل روشن کرد.

احوالات میرزا

در تکه‌ای از فیلم به حضور میرزاکوچک‌خان در ماسوله اشاره می‌شود و تصاویری از فیلم میرزاکوچک‌خان بهروز افخمی هم نشان داده می‌شود. نخستین پرسش از جانب مخاطبان مربوط به این است که آیا درباره حضور میرزا در ماسوله و چگونگی رفتار و تعامل مردم با او تحقیق خاصی انجام شده یا نه. بهداد اعلام می‌کند«پژوهش خاصی انجام نشده، چون آقای تمدن مکان زندگی (یا اختفای) میرزا در ماسوله را نشان می‌دهد و در مورد خروجی‌های خانه توضیح می‌دهد، تکه‌هایی از فیلم سینمایی را در فیلم گنجاندیم.» مخاطب دیگری حرف بهداد را ادامه می‌دهد و از یاری و حمایت اهالی ماسوله می‌گوید و اعلام می‌کند خان خلخال که یک بانو بود به «عظمت‌خانم»، لشکری از سواران برای حمایت از میرزا می‌فرستند ولی زمانی به ماسوله می‌رسند که میرزا کشته شده‌بود. از نوشته‌ها و شنیده‌ها چنین برمی‌آید که اهالی ماسوله کاملا از او حمایت می‌کردند و در بسیاری مواقع فالگوش و مراقب می‌ایستادند و خبرها را به میرزا اطلاع می‌دادند.

در این مستند، تکه‌هایی هم از فیلم به‌یادماندنی ناصر تقوایی را می‌بینیم: «ای ایران» با موضوع انقلاب ۵۷ و اتفاقات ماسوله با محور زندگی یک سرگروهبان.

نسل متکی به دولت!

مرجان یشایایی با اشاره به سال ساخت فیلم به نکته خاصی اشاره می‌کند و می‌گوید: «فیلم آخرین افراد نسلی را نشان می‌دهد که برای هر کاری، از جمله گردشگری، چشم به حمایت دولت دارند. امروز چنین نیست و افراد بومی خود تصمیم می‌گیرند وارد این عرصه بشوند یا نه. به عنوان یک حرفه و امر اقتصادی به آن نگاه می‌کنند. توسعه واحدهای بوم‌گردی در کشور در این راستا است. امروز شبکه‌های اجتماعی ابزار مهم توسعه گردشگری پایدار هستند».

 مخاطب دیگری به اطلاعات ارائه‌شده در فیلم اشاره می‌کند و از این‌که در آن از ترک زباله‌های گردشگران در محیط روستا صحبت می‌شود، معتقد است: «خود مردم روستا هم کم‌تقصیر نیستند. باید فرهنگ‌سازی شود. باید بدانند چگونه رفتار کنند.